Leendert Vooijce, 25, The Netherlands
Beeld en Taal Graduate 2017
- English below-
"Mijn moeder een Russische balletdanseres uit Moskou, mijn vader een Katwijkse visser. Ik ben geboren in een droomwereld met de realiteit op loopafstand. Zo belandde ik via Rotterdam met de zilte zeebries nog in mijn haar op de Gerrit Rietveld Academie. Een school waar ik na vier jaar te hebben rondgebanjerd van zal afstuderen. En zoals een opleiding betaamt die gestoeld is op het idee van een vrije zoektocht als autonome kunstenaar zal een gedeelte afstuderende niets kunnen, en een gedeelte een eigen handtekening hebben ontwikkeld.
Ik hoop tot de laatste te behoren.
Zoekend naar de ander maak ik werk, in de hoop contact te maken. Dus contact doormiddel van dat werk en als het werk. Spelend met voorkomen en taal. Probeer ik jou mij te laten geloven, en mij te herkennen of af te stoten. Ik speel met de constructie van begrippen om het begrijpen aan te spreken. Hoe reageer je op een mens die luid en opvallend door een menigte dendert, negeer je dat, wend je die de rug toe, of probeer je die te plaatsen door een verklaring te zoeken in wat je denkt te weten; dom, naïef, gay.
Ik dender graag door een domein die zichzelf zalig verklaart in zwarte broeken met witte sokken, de anti esthetiek in een oude Adidas jas, die zichzelf op de borst klopt met het individueel en vrij denken. Maar in zichzelf nooit de ander heeft ontmoet.
Mag ik met mijn hand in jouw trui, je lichaam volgend zo door je mouw weer naar buiten?
Ik begroet je"
---
"My mother a Russian ballet dancer from Moscow, my father a fisherman from Katwijk. I wasn born in a dreamworld with reality in walking distance. Via Rotterdam I came, with a salty sea breeze still in my hair, at the Gerrit Rietveld Academie. A school where I, after bummed around for four years, will graduate from. And as an education that is based on the idea of a free search as an autonomous artist behooves, a part of the graduates won’t be able to do anything, and the other part will have developed a personal signature.
I hope I belong to the last group.
In search of ‘the other’ I make work, with the hope to make contact. Contact because of that work and as a work. Playing, with appearance and language, trying to make you believe me, to recognize me or reject me. I play with the construction of concepts, trying to reach out to the idea of understanding. How do you react on a person that rumbles trough a crowd? Do you ignore it? Do you turn your back, or do you try to put it in context and look for an explanation in what you think you know: stupid, naive, gay?
I like to rumble through the domain that declares itself holywearing black pants and white socks, the anti-aesthetic in an old Adidas jacket, who’s self-congratulating with being individual and free spirited, but never met the other in themselves.
May I put my hand in your sweater, follow the shaping of your body, to come out the other sleeve again?
I salute you."